Odessa was dus de volgende haven. Als je de hyperlink van Odessa volgt, kan je veel lezen over het turbulente verleden van deze stad. De Fransman Richelieu heeft er ontegenzeggelijk zijn sporen nagelaten. Hij kwam ten minste regelmatig terug in de verhalen bij het bezoeken van de verscheidene gebouwen en musea. Voor Richelieu minister in Frankrijk werd, was hij gouverneur in Odessa. We hebben het dan over het begin van de 19e eeuw. Potomkin kom je ook vaak tegen. Allereerst door de bijna 200 treden van de Potomkin trap die van de haven naar boven in de stad loopt, maar ook door de matrozen van de Potomkin kruiser die in 1905 tijdens de Russische Revolutie de stakende arbeiders steunden.
We kregen in het concertgebouw een glas champagne terwijl we luisterden naar een optreden van wat we in Nederland zouden noemen: jonge mensen op het concertpodium. We zagen ook verscheidene limousines met bruidspaartjes. Het was vrijdag en dat is kennelijk de dag dat er getrouwd wordt. De limousines waren prachtig versierd met grote strikken en boeketten.
's-Avonds vertrokken we naar Constança in Roemenië. In Odessa had ik eindelijk een 'onbeveiligd' WiFi signaal waar ik gebruik van kon maken en m'n e-mail kon ophalen. Maar alles heeft z'n prijs want ik heb nog maanden daarna Oekraïense of Russische spam (met Cyrillisch schrift) in m'n mailbox gehad. 't Is wel grappig om te zien hoe menigeen z'n laptop te voorschijn tovert als iemand doorheeft dat er een onbeveiligd WiFi signaal op te pakken is. Meestal moet je daarvoor wel naar buiten omdat je in het schip met z'n stalen huidplaten weinig kan ontvangen. Op het achterdek en boven op het sundeck zitten dan enkele tientallen passagiers en bemanningsleden achter hun laptop voor contact met het thuisfront. Omdat je met je mobieltje nooit weet hoeveel je aan het einde van de rit kwijt bent, kiezen velen voor het 'gratis' Internet.
De Zwarte Zee was ooit een binnenzee die pas later - via de Bosporus en de zee van Marmara - in verbinding kwam met de Middellandse Zee. Het oppervlaktewater is maar een heel klein beetje zout door het vele zoete water dat vijf grote rivieren die in de Zwarte Zee uitkomen, aanvoeren. Het oppervlaktewater vermengt zich nauwelijks met het diepere water dat hierdoor erg zuurstofarm is. Op onderstaande foto's kan je goed zien dat de Zwarte Zee bij een bepaalde lichtval ook echt zwart oogt.
De meest rechtse foto toont dat het best. Een matroos schildert de romp van het schip en hangt boven het water. De twee andere foto's zijn van het bunkerschip dat de noodzakelijke dieselvoorraad komt aanvullen.
