De laatste havenstad die we in de Zwarte Zee aandoen is dus Constança, Roemenië, dat je ook wel schrijft als Constanţa of Constantza. We liggen in een groot havengebied met heel veel kranen. De excursie gaat in de stad naar een museum met veel archeologische verzamelingen. Ook bezoeken we een moskee en een basiliek. De bus brengt ons ook naar een toeristische plek met hotel en stranden, winkeltjes, boulevard en zo meer, maar omdat het al oktober is, kom je er vrijwel niemand tegen. Een hele onwezenlijke sfeer. In het hotel hebben we een high tea, maar wij lijken wel de enige gasten. Het was zondag, dus je zou toch wat dagjesmensen verwachten, maar wellicht is het op die plek allemaal te duur en alleen voor toeristen bedoeld. In de stad zelf was het overigens wel ontzettend druk. Het jonge meisje dat onze gids was, sprak overigens prima Engels.
Let op het beeldje van een man en een vrouw van 5000 - 4500 vóór het begin van onze jaartelling! En ook het beeldje dat model heeft gestaan voor onze huidige esculaap. De minaret bij de moskee heb ik beklommen! Het uitzicht daar vandaan was prachtig, maar dat moet de imam dus vijf keer per dag doen om op te roepen voor het gebed.
's-Avonds gingen wel al weer op weg naar Çanakkale in het Aziatische deel van Turkije. Door de Bosporus en langs Istanbul naar de zee van Marmara en door de Dardanellen. Çanakkale ligt aan de Dardanellen. Daar konden we ook naar Troje. En dat wilden we wel eens zien natuurlijk.
Als je iets doorvaart na Çanakkale kom je meteen in de Egeïsche Zee en zie je Griekenland of in elk geval de Griekse eilanden al liggen.
De dag in Çanakkale stond in het teken van de archeologie. Interessant en fantastisch om je te realiseren hoe lang geleden hier al mensen woonden en leefden. Kijk maar naar het fotoalbum aan de rechter kant.
Hierboven zie je onze tafelstewards Juan (midden), Ornez (links) en Anthony (rechts) en plaatjes van het lunchbuffet.
Na Çanakkale laten we die avond Azië weer achter ons en gaan we op weg naar Valletta, Malta. In 1968 werd ik daar na een reis van 11 maanden op het m/s Amstelstad afgelost met een Caravelle. Het was toen al avond en dus kan ik me van het eiland of de stad werkelijk niets herinneren. Ik ben dus benieuwd.
Eerst hebben we nog twee zeedagen en dat bevalt ook prima. Er is een zogenoemde British Night (voor de 95% Engelse passagiers uiteraard) en dat willen we wel eens meemaken. Iedereen is uitgedost in de meest fantastische combinaties van rood, wit en blauw. En er is een winnaar die daarmee het beste scoorde! Kijk zelf maar en huiver of geniet.
