Cruise 2010. Canarische Eilanden. m/s/ Black Watch (5)

 

vorige pagina

Van Las Palmas op Gran Canaria vertrokken we naar Arrecife op Lanzarote. Daar kwamen we op 1e Paasdag 's-morgens vroeg aan. Het was erg winderig en nog vrij fris. De excursie ging naar de markt in Arrecife en verder het eiland over naar de kunstwerken van César Manrique. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik nog nooit van de man had gehoord, maar nu ik zijn fantastische werken heb gezien, zal ik hem nooit meer vergeten. We zagen het schitterende panorma vanuit El Mirador del Rio op de Risco de Famara op een hoogte van 475 meter. Een in de vulkaanrots uitgehakt restaurant met een panoramaview over de jachthaven en de oceaan. Indrukwekkend.

 

Vervolgens gingen we naar Jameos del Agua. Een soort van binnenmeer aan het einde van een geul die door de lava uit de vulkaan op weg naar de zee was ontstaan. Rondom het binnenmeer was een restaurant en een mogelijkheid tot een theateropvoering. Verderop was een schitterend zwembad aangelegd dat nu alleen nog als een mooie vijver wordt gebruikt. In het binnenmeer zwemmen albino krabjes zonder ogen. Het is er immers toch pikdonker. Rechtsboven op deze pagina zie je een fotogalerij van dit fantastische 'kunstwerk'.

Fundation Cesar Manrique

Het huis van Cesar Manrique is gebouwd in zijn typische stijl en is gedecoreerd met vele zijn kunstwerken.

Grote luchtblazen in de zwarte lava vormen verschillende van de kamers in dit huis en een deel is ingericht als exposietieruimte voor zijn schilderijen en sculpturen.

Het huis van Cesar Manrique is nu de vestiging van de "Fundation Cesar Manrique", een organisatie die als een van z´n doelen heeft het werk van de kunstenaar te bewaren en te betuderen. 
 

Volgende pagina

Om de indrukken van deze schitterende locaties te verwerken namen we aan het eind van de rondleiding een cerveza non alcoholica en een cappuccino.

De reis werd vervolgd naar Jardin de Cactus: een cactustuin met zo'n 800 verschillende uitheemse cactussen. Schitterende kleuren en exotische vormen.

En overal op het eiland witte huizen met groene of blauwe kozijnen. Een beperkte hoogbouw zodat de aanblik van het eiland niet zou worden verstoord. Dat had César Manrique ook geregeld. Hij woonde zelf in een cave onder de grond. Daar zijn we niet geweest, maar dat moet ook indrukwekkend zijn. Lanzarote vond ik van de eilanden die we hebben bezocht de meeste indruk maken. Ik zou er nog wel eens naar terug willen. 's-Avonds vertrokken we naar Agadir, Marokko. Eenmaal uit de haven was het meteen windkracht 7 op de kop.

Volgende pagina