Instanbul: de boottocht over de Bosporus duurde twee uur en was indrukwekkend. We voeren heen langs de westoever (Europese deel) en terug langs de Oostoever; het Aziatische deel. We gingen onder de giga Bosporusbrug door, die 's-nachts prachtig is verlicht.
Het bezoek de volgende dag aan de Blauwe moskee was al even indrukwekkend. We moesten op de grond gaan zitten en de gids vertelde honderd uit. Volgens hem zijn Turken relaxte moslims. Maar er zijn natuurlijk ook christenen onder de Turken.
Het bezoek daarna aan de Aya Sofia was al evenzeer de moeite waard. Moskee, Basiliek, museum, de Aya Sofia is het allemaal. Er werd hard gewerkt aan de restauratie.
's-Middags besloot ik zelf van de kade naar de brug over de Gouden Hoorn te lopen en vooral ook de brug over te lopen. Geert Mak schreef ooit een boekenweekgeschenk dat over die Galata brug ging. Als je het boekje uit had gelezen, restte me een depressief gevoel. Het ging over armoedige vissers en 'veterverkopers' op de brug die nauwelijks in hun bestaan konden voorzien. Toen ik er over heen liep, en ook het onderdek met de restaurantjes bezocht, hield ik er toch een heel ander gevoel aan over. Het was zonnig en er waren veel vrolijke mensen. Dat geeft toch weer een ander perspectief. Ik was blij dat ik die wandeling van zo'n drie uur in totaal heb gemaakt.
Om 23:00 uur de tweede dag vertrokken we op weg naar Yalta in de Zwarte Zee. We voeren onder de prachtig verlichte Bosporusbrug door. We waren in the Observatory gaan zitten kijken. We kwamen midden in de nacht in de Zwarte Zee. Toen lagen wij al rustig te slapen.
