Cruise 2010. Canarische Eilanden. m/s/ Black Watch (1)
 

Op vrijdag 26 maart 2010 was het zover: we gingen op weg voor onze cruise op het m/s Black Watch van de Fred Olsen Lines. In 2008 waren we hier ook een cruise op gaan maken en dat was prima bevallen. Toen was het naar de Middellandse Zee en de Zwarte Zee; nu gingen we naar de Canarische Eilanden, Marokko en Lissabon.

Het vertrek vond plaats in Southampton, UK. Op vorige cruises was het vetrek uit Dover. Dat is iets dichterbij, maar ik vond het ook wel een uitdaging om naar Southampton te rijden. Op vrijdag 26 maart vertrokken we om ongeveer 08:00 uur uit Den Haag met zo'n vijf koffers, want 'je moet kleren hebben voor de warmte èn voor de kou', aldus Tineke. Via Rotterdam naar Antwerpen - Gent - Brugge - Calais. In Calais op de ferry van de P&O Lines naar Dover en in Dover zouden we overnachten om de volgende dag door te reizen naar Southampton.

In 2009 - voor de cruise met het m/s Braemer naar de Baltische Zee - hadden we in Dover overnacht in het Churchill Best Western Hotel aldaar. Dat ligt aan de boulevard van Dover en was prima bevallen. In januari had ik daar dus weer een kamer gereserveerd voor deze ene nacht. Na een voorspoedige reis en een rustige overtocht kwamen we in Dover aan om daar tot de ontdekking te komen dat het hotel was GESLOTEN! Een voorbijganger vertelde dat het door een faillissement eind januari voorgoed de deuren op slot had gedaan. Naderhand bleek dat de definitieve sluiting drie dagen na mijn reservering heeft plaatsgevonden. Bizar. Gelukkig hadden we de koffers nog niet uit de auto gehaald. Op weg naar het hotel hadden we aan het begin van de boulevard nog een hotel gezien: de Premier Inn. Daar hadden ze nog net één kamer (voor de disabled !) en die hebben we dus maar snel genomen.

Het bed en het bad waren extra laag (voor rolstoelgebruikers) en de toilet was extra hoog om dezelfde reden, maar uiteindelijk waren we er maar één nacht. In het restaurant van het hotel hebben we prima gedineerd in een prachtig en ook intiem zaaltje.

De volgende ochtend - na het ontbijt - reden we om ongeveer 09:00 uur uit Dover weg en hebben we de TomTom laten vertellen hoe we bij de vertrek terminal in Southampton moesten komen. Via de M25 naar de M3; de rondweg om London naar Basingstoke en uiteindelijk naar Southampton. Van te voren had ik nog gekeken of de kustweg ook een optie was, maar dat zou ruim zes uur hebben geduurd. Nu waren we in 3,5 uur in Southampton. Het was zaterdagmorgen en dus vrij rustig op de weg. Daarvoor nog even geluncht en ook nog een koffiestop gehouden. De TomTom leidde ons naar een doodlopende kade, maar dat kwam omdat we geen precieze adres/huisnummer combinatie hadden kunnen vinden en ook geen postcode die de TomTonm accepteerde.

Op de doodlopende kade stonden twee fietsers die ons even uit de droom hielpen en om half twee reden we de kade op waaraan de Black Watch lag afgemeerd. Het was aanschuiven in de rij om de bagage uit te laden, wat overigens door vaardige en snelle handen gebeurde en ook de auto werd door het kadepersoneel weggebracht naar de parkeerplaats, zodat wij rustig naar de incheckbalie konden lopen en in de lounge konden wachten op het afroepen van ons inchecknummer. Even een drankje erbij en al gauw waren we aan de beurt. De scheepsfotograaf stond al in de startblokken voor de 'statiefoto' en eenmaal aan boord waren we al gauw bij onze hut. We kenden de weg nog van de vorige cruise.

Bij de hut aangekomen stonden de koffers al klaar! Op ons gemak de spullen opgeruimd en een kopje thee gezet (when in Brittain, do as the British do). Om 17:00 uur was het vertrek en gingen we aan dek. Het was wel zonnig maar nog erg fris.

Vanaf de Western Docks moest de Black Watch 180o draaien om via de riviermonding naar Het Kanaal te varen. Vandaar stuurboord uit op weg naar de Atlantische Oceaan! De eerste haven is Funchal Madeira.

De fotoreportage daarvan zie je hiernaast. In Funchal kon je nog wel de restanten zien van de modderstroom die de stad had getroffen. Maar de gids vertelde dat er een enorme inspanning is geleverd door de gehele bevolking om het eiland weer op te ruimen. De toeristenindustrie zorgt voor een belangrijk deel voor de inkomsten van het eiland en die mocht dus niet in gevaar komen. Je ziet hiernaast ook foto's van bloemen en planten uit de Palheiro Gardens op Madeira: een schitterende tuin met veel inheemse, maar vooral ook uitheemse flora.

Madeira is ontdekt door Juan Gonsalves Zacra in 1419. Hij noemde het Madeira omdat het toen een groot bos was. Madeira betekent bos of woud. Funchal betekent venkel: een groente of kruid.

In het Hortensia Teahouse kregen we thee met 'canapés'. Het was er heerlijk beschut en het lag hoog, zodat je ook een prachtig uitzicht had over de haven.

In de haven lagen nog meer cruiseschepen, zoals de Sevens Seas Mariner. Daarbij vergeleken lijkt de Black Watch wel een sloep. Maar een drijvend flatgebouw lijkt ons niks.

's-Middags rond 14:00 uur waren we weer aan boord en konden we nog gezellig lunchen op het Marquee deck waar fish 'n chips en soup en nog veel meer lekkere dingen worden geserveerd. Onder de parasol.

Tegen het einde van de middag was het weer trossen los en gingen we op weg naar Isla de La Palma, Santa Cruz.

Ook deze keer was de excursie prima in orde. Het is onvoorstelbaar hoe effectief en efficient een en ander in z'n werk gaat. Er moeten toch zo'n 600 mensen van boord in bussen, verdeeld over verschillende excursies. Bij de gangway uitchecken en bij terugkeer weer allemaal inchecken, zodat de bemanning weet of iedereen wel weer aan boord is. De gids was ook goed op de hoogte en sprak goed Engels.

 

Volgende pagina

  

Gelukkig zijn er eerst drie zeedagen. Gelukkig? Ja zeker! Wij vinden het heerlijk om veel zeedagen te hebben op een cruise. Alleen de blauwe oceaan om je heen en soms in de verte een andere oceaanstomer. Die eerste dagen kan je dan mooi gebruiken om te acclimatiseren; een boek lezen in 'the library' of 'the observatory', het schip een beetje verkennen, rustig ontbijten, andere mensen leren kennen, luieren en genieten van de schommeling van het schip. In de golf van Biscaye hadden we een stevige windkracht 5 op de kop. Dan stuift het buiswater over het schip en kan je niet voor-langs over het promenade deck want dan waait je letterlijk uit je jasje.

En natuurlijk de welkomstparty van de captain! In gala. Stijl kan je wel aan de Engelsen overlaten. Het bleek dat we de enige Nederlanders waren aan boord. Op een enkele Australiër en Amerikaan na (en wij dus) waren het allemaal Engelsen. De tafel deelden we met z'n negenen. Gezellige mensen die zorgden voor een geanimeerde conversatie tijdens het diner.

De zogenoemde Braemerlounge was tijdens de dokperiode in december 2009 verbouwd en geheel vernieuwd met een extra zitgedeelte waarnaar ook de bar was verplaatst. Het zag er gezellig uit. Voorheen kon je in de Pipers bar nog roken; nu was het gehele schip van binnen non-smoking gelukkig.

Na de eerste dag konden we achterop het dek al in de zon liggen. Dat was een hoopvol gegeven, want van het weer kan je eind maart natuurlijk nog niet echt op aan. Bovendien waren de Canarische eilanden, incl. Madeira eerder in februari getroffen geweest door heftig weer dat aardverschuivingen teweeg had gebracht. Het weer had z'n kunsten dus nog niet zo lang geleden laten zien.

 

Volgende pagina