Bert Trumpie
Op het m/s Attis (PCVY) | Getrouwd: 17-05-'68 | Tijdens het huwelijk van jongste dochter | Mei 2008: 40 jaar getrouwd.
Inleiding
Download English summary in PDF
Inleiding
Als je het Internet afstruint, kom je heel wat sites tegen waarin ex zeevarenden hun memoires hebben opgeschreven.
Veel van die sites - die er overigens vaak erg fraai en gedetailleerd uitzien - roepen prettige herinneringen op. En die herinneringen leidden dan weer tot de gedachte ook iets voor het nageslacht toe te vertrouwen aan het virtuele papier. Hopelijk leidt dit weer tot reacties; het is immers een natuurkundige wet: actie is reactie.
Ik heb gevaren als marconist of zoals dat later heette Radio Officier. De internationale nickname was sparks of Tuan knetterrrrr (in het Maleis). Mijn eerste reis maakte ik in oktober 1965 op het m/s Gaasterland / PEFJ. Ik was toen assistent R/O en mijn chef was de heer Vegter. R/O Vegter overleed helaas veel te jong een paar jaar later. Mijn opleiding volgde ik op de Hogere Zeevaartschool aan de Pieter de Hooghweg in Rotterdam. De leraar die ons morse bijbracht was de heer La Rivière. Hij had ook nog als telegrafist bij de KLM gevlogen. De leraar electrotechniek was de heer Sonnenberg en uiteraard hadden we leraren Engels, wiskunde en aardrijkskunde. Hun namen kan ik me niet goed meer herinneren, maar als ik er nog achterkom, komen ze hier te staan. Wie weet biedt www.schoolbank.nl nog uitkomst.
Waarom wilde ik gaan varen? Volgens mijn ouders zat dat er al heel vroeg in. Ik heb nooit getwijfeld aan wat ik later worden wilde: zeeman. Ik vermoed dat dit komt door de boeken van Bulletje en Bonestaak die ik heb 'verslonden'.
Ik had 16 boekjes van Bulletje en Bonestaak, maar er waren er veel meer. Op een of andere manier ben ik die boekjes kwijtgeraakt. Ik neem aan dat iemand aan deze inmiddels als een collectors item geclassificeerde 'literatuur' veel plezier beleeft. Bulletje en Bonenstaak hadden vaders die op hetzelfde schip de m/s Herkules kapitein en eerste stuurman waren. B&B waren als verstekeling meegevaren en moesten aan boord blijven waar zij allerlei avonturen meemaakten. Nou dat wilde ik ook wel kennelijk.
HIER kan je het verhaal van B&B ook als PDF ophalen, met dank aan gepensioneerd gezagvoerder Kees de Ru die het mij doorstuurde.
Maar natuurlijk waren er ook de verhalen van Sietse en Hielke Klinkhamer; de kwajongens met een gouden hart die een afgedankte sloep tot een razendsnelle motorboot: de Kameleon hadden omgebouwd en daarmee spannende avonturen beleefden.Dus na de middelbare school wilde ik naar de zeevaartschool. Ik had echter nog niet goed nagedacht over de functie die ik als zeeman dan zou willen hebben. Stuurman, scheepswerktuigkundige of ja, wat had je nog meer eigenlijk ? Ik wilde varen en het maakte eigenlijk niet uit hoe of wat. Sinds mijn achtste jaar droeg ik echter al een bril en dat betekende al meteen dat ik stuurman en WTK wel kon vergeten. Met de boeken van Bulletje en Bonenstaak in gedachten wilde ik bij nader inzien toch wel een officiersfunctie en toen bleek dat er nog een beroep bestond dat je als scheepsofficier kon uitoefenen: marconist ! Eigenlijk kwam dat prima uit, want als kind had ik al veel geknutseld met elektriciteit (schakelaartjes, lampjes, enz.) uit bouwdozen. Het spreekt me overigens nog steeds aan: alleen al de geur van een printed circuit board met componenten vind ik heerlijk.
Wat je bij zo'n opleiding voor marconist of welke functie aan boord dan ook niet leert, zijn de specifieke scheepsuitdrukkingen en woorden die aan boord worden gebruikt. Met dank aan oud-collega Arie v/d Ruit kan je HIER veel leren van de scheepstaal en nautische afkortingen. Overigens kom je enkele daarvan ook al tegen in de boeken van Bulletje en Bonestaak.
Mijn vader deed nog een poging om me het varen uit het hoofd te praten door me in contact te brengen met een bevriende ex marine-officier die mij zou gaan vertellen welke ontberingen hij allemaal had meegemaakt. Op de bewuste avond dat hij mij dat allemaal ging vertellen, vond ik het steeds spannender en interessanter worden, zodat - als ik nog enige twijfel had gehad - ik nu voor 100% zeker wist wat ik wilde: varen ! Het kan ook zijn dat ik een bepaald zoutwater-gen van mijn opa heb geërfd, want hij had als HWTK gevaren voor het begin van de tweede wereldoorlog. Helaas overleed hij in 1942 zodat ik nooit zijn sterke verhalen heb kunnen horen. Kort na de eerste wereldoorlog, in het begin van de twintiger jaren van de 20e eeuw, is hij opgehouden met varen omdat er ontzettend veel mijnen lagen in de Noordzee. Hij verdiende wel een lekker centje door het gevarengeld dat hij hierdoor kreeg, maar het risico was voor een vader van een gezin met zeven kinderen toch te groot. Mijn overgrootvader overigens was havenmeester in Amsterdam (derde petroleumhaven). Dus helemaal 'vreemd' was mijn afwijking niet. Hieronder staan de gemaakte reizen in mijn monsterboekje. En inmiddels ben ik radiozendamateur. Callsign PC4Y.
Wat zeker vermeld dient te worden is dat ex collega R/O Jan Noordegraaf (1927-1990) prachtige boeken heeft geschreven over het beroep marconist en meer in het algemeen over maritieme ervaringen. Op deze site vind je daar veel meer informatie over.
Met dank aan zijn dochter Marina die er voor heeft gezorgd dat zijn boeken werden gedigitaliseerd en nu ook als PDF en Epub kunnen orden gedownload.
Laat me even weten als er auteursrechten rusten op sommige afbeeldingen. ©
