s/s Nieuw Amsterdam
1969 - 1973P.C.S. van Hattem
1974Download English summary in PDF
P.C.S. van Hattem / PGRR
.--. --. .-. .-.
Na de avonturen met de HAL schepen moest ik op 20 december 1973 nog 'even' met de P.C.S. van Hattem (HAM dredging) mee. Er moest een vaargeul in de buurt worden uitgediept met deze sleephopperzuiger. Na een paar dagen gingen we met de trein naar huis om kerst te vieren.
Maar eerst dus met de trein naar Vlissingen en van daar met een taxi naar Le Havre. De taxichauffeur had kennelijk een korte nacht achter de rug, want ik moest hem onderweg regelmatig wakker stompen om niet tegen een vangrail of een boom aan te knallen.
Toen ik de gangway opliep, liep mijn voorganger - die ik kwam aflossen - er van af. Hij moest met dezelfde taxi terug naar Vlissingen en er was dus geen tijd voor overdracht. Ik hoop dat hij veilig is aangekomen met die chauffeur.
Het was even wennen. Van de Nieuw Amsterdam met zo'n 2.500 mensen aan boord naar een sleephopperzuiger met 18 man.
De radiohut was verder prima en de apparatuur ook. Maar er was natuurlijk niet echt veel te doen.
In 1999 was er met de P.C.S. van Hattem een aanvaring met een vissersboot bij India. Zie hier het verslag van de Raad voor de Scheepvaart:
“P.C.S. van Hattem”
(uitspraak nr. 13)Op 20 januari 1999 is de Nederlandse sleephopperzuiger “P.C.S. van Hattem”, varende in het aanloopkanaal naar Mormugao (India), ter hoogte van boei 7, in aanvaring gekomen met een lokale vissersboot, waarbij twee opvarenden van de vissersboot zijn verdronken. De oorzaak van de aanvaring was dat het buiten de boeienlijn varende en over stuurboord passerende vissersvaartuig onverwachts en op zeer korte afstand stuurboorduit draaide, voor de “P.C.S. van Hattem” over de vaargeul ging kruisen, terwijl het de veilige doorvaart van dit schip in de vaargeul niet mocht belemmeren. De “P.C.S. van Hattem” sloeg onmiddellijk volle kracht achteruit, doch een aanvaring was niet meer te vermijden. Het is aannemelijk dat aan boord van het vissersvaartuig niet goed werd uitgekeken en de “P.C.S. van Hattem” niet of te laat werd gezien. Alhoewel voorgeschreven, voer het vissersvaartuig geen boordlichten. De schuld aan de aanvaring lag bij het vissersvaartuig.
Leringen
- Zeker bij nacht en in de buurt van andere objecten als een golfbreker en van lichten, kan er niet altijd vanuit worden gegaan dat het eigen schip wordt gezien en moet met onverwachte manoeuvres van andere schepen rekening worden gehouden.
- Bij het varen op een door kleine vissersvaartuigen druk bevaren rede is het verstandig om, voorzover mogelijk, de zichtbaarheid van het schip te verbeteren.
- Als een tegenligger een onverwachte manoeuvre uitvoert die niet wordt begrepen kan er, indien er nog voldoende tijd is, een waarschuwingssein op de fluit worden gegeven; wordt er vervolgens gemanoeuvreerd dan dienen de toepasselijke manoeuvreerseinen te worden gegeven, eveneens op de fluit. Lichtseinen mogen aanvullend worden gebruikt.
Aanbeveling
- Indien er in opdracht van de plaatselijke maritieme autoriteit afwijkend van de voorschriften moet worden gevaren of gehandeld, is het raadzaam om dit zo mogelijk en duidelijk vast te leggen. De eerste stuurman noch de tweede stuurman hadden schuld aan de aanvaring. Een maatregel van tucht was ten aanzien van hen derhalve niet aan de orde.
Ex-collega Louis Holleman heeft me de roepletters van deze schuit gegeven. Ik was ze helemaal kwijt. PGRR dus. Bedankt Louis!
Het is opvallend dat alle schepen waarop ik heb gevaren inmiddels zijn gesloopt. Dat kan toch niet aan mij hebben gelegen?
Vanaf 1 januari 1974 had ik een andere baan en werd ik sales engineer datacommunicatie bij Koning en Hartman. Mijn afdelingshoofd Jan de Gier had ook gevaren als R/O. Dat schiep een band. Ik dook vanaf dat moment het digitale tijdperk in met enen en nullen. Maar als je al punten en strepen was gewend, als een soort tweede taal, waren enen en nullen natuurlijk niet echt ingewikkeld, dacht ik.
Vanaf Koning en Hartman heb ik mijn carričre verder in de IT voortgezet en ging ik achtereenvolgens naar Racal-Datacom, Logica en Metterwoon Vastgoed. Bij die laatste was ik tot juli 2012 de IT manager. Daarna ging ik met pensioen.
In latere jaren heb ik zeilen als hobby genomen, zodat mijn zoutwater-gen niet verloren zou gaan. Ik haalde mijn vaarbewijs (zie uitslag) en CWO-III zeildiploma, alsmede mijn certificaat Kustnavigatie. Ik kan nog steeds genieten van de zee, de golven en het stampen van een schip of boot en de laatste vakanties waren een cruise met de Fred Olsen Lines. 'Old sailors never die, they just fade away'.
In 2009 ben ik vervolgens ook schoorvoetend met de hobby radiozendamateur begonnen. HIER kan je meer lezen over die hobby. Interessante materie, waar je niet snel mee klaar bent en die je ook (net als zeilen) een hoop geld kan kosten. Mijn callsign was eerst PD3TRU; vanaf 2014 werd dit PC4Y nadat ik mijn F licentie had gehaald. Op de dag van de Radiozendamateur in Apeldoorn in oktober 2011 deed ik - voor de grap - mee met een morsewedstrijd. Ik won de 1ste prijs voor de categorie 'cracks'. Old sparks never die, they just fade away.
Het is de bedoeling dat deze pagina's (die je links in de kolom ziet) zoveel mogelijk worden geüpdate met herinneringen die nog boven komen of verbeteringen die ik krijg toegespeeld. Dus: stay tuned !
- ..- ... ..- --..-- --... ...-- .-.-.- ...-.-
Ga naar de bovenkant van deze pagina
